Impression of India

Ik ga proberen wat indrukken van India te geven. Ik begin bij de bus. Ten eerste hebben ze hier geen deuren in de bus. Vrouwen en mannen hebben hun eigen plek. Namelijk vrouwen voorin en mannen achterin. Vrouwen en mannen zitten bijna nooit langs elkaar tenzij het een getrouwd stel is. In de bus loopt een soort van conducteur rond waarbij je een kaartje moet kopen. Iedereen pakt vrijwel meteen geld voor een kaartje. Het zal hier niet voorkomen dat de mensen denken als de conducteur er niet naar vraagt betaal ik niet. Ook zegt de conducteur als een man te ver naar voren staat, dat hij wat naar achteren moet. Ook als twee mannen allebei apart om een bankje zitten en er komt een vrouw de bus in vraagt hij of een man bij de andere wilt gaan zitten zodat ze vrouw op het andere bankje kan zitten. De bankjes zijn trouwens heel smal en persoonlijke ruimte kennen ze hier niet.
Als de bus stampvol zit hangen mannen met een been en arm uit de bus te bungelen. De conducteur of andere mensen in de bus zeggen ook vaak wat wij moeten doen. Een keertje zat er een omaatje in de bus en die was eerst aan het wijzen dat we verder naar voren moesten en toen kwam er een bankje vrij, wees ze dat we daar op moesten gaan zitten en ze wist zelfs waar we eruit moesten terwijl we dat niet tegen haar gezegd hebben.

Nog wat dingen wat hier de normaalste zaak van de wereld is. Als we een tuktuk willen dan staan er al gauw 5 chauffeurs om ons heen terwijl we er toch maar echt eentje nodig hebben. Die chauffeurs bemoeien zich vaak met waar we heen moeten of staan een beetje te kijken. Dat is ook vaak in een restaurant, staan er 5/6, of soms wel meer, obers naar ons te kijken vooral als we net zitten en tijdens het eten staan er meestal nog 1 a 2 mensen te kijken hoe wij eten. Sowieso hebben ze hier overal te veel personeel. In een winkel heeft iedereen zijn eigen taak. In de fruit en groente winkel bijvoorbeeld weegt iemand het fruit en rekent uit hoeveel het kost en dan moet je naar iemand anders om het af te rekenen. Dat is hier heel normaal, dat gaat eigenlijk altijd zo. Het toppunt was in een keukenwinkel. Als je dan iets kocht kreeg je een bonnetje mee, daar werd eerst een andere bonnetje aan vast geniet, dan moest je betalen en dan werd er een stempel opgezet. Dan moest je weer naar een andere bali om het op te halen. Dat werd allemaal door iemand anders gedaan. Dus voordat je het ding wat je gekocht had meekreeg, had je 6 mannetjes gezien.

Stage
Transition
Tijdens de lunch zei de een lerares dat ze graag een keertje naar Nederland wilde. Ze vroeg hoe je naar Nederland kan. Of dat met de bus kan? Wij lagen een beetje in de deuk toen ze dat vroeg, we gingen ons dat voorstellen.. Hoelang zou je daar in godsnaam over doen?
Wij geven Engelse en leiderschap lessen aan 10 jongens. We geven wat Engelse les en doen samenwerkingsspelletjes. Als ze les krijgen zitten ze op de grond. Dat is hier heel normaal. Als wij bijvoorbeeld een klas binnen komen moeten kinderen op de grond gaan zitten zodat wij op hun bank kunnen zitten of een kind moet stoelen gaan halen.
Janci (het hoofd van het project) vroeg een keertje of we mee wilde naar de graden. Dat leek ons wel leuk. We gingen wandelen en was echt heel benieuwd naar wat voor tuin we zouden gaan. Onderweg kwamen we groentes tegen zoals brinjal (indiaanse groente) en een lerares liep naar de plant en plukte er eentje. Netzoals een mango en een ladiesfinger. Na een tijdje wandelen en steeds groente en fruit tegen te komen wat we gingen bekijken kwamen we erachter dat dat de graden was. Over velden wandelen en alles wat we tegenkomen bekijken. Was echt een hele leuke ervaring. Dat zie ik in Nederland niet gebeuren, dat zeggen we wel vaker als we iets zien. We moeten met de bus maar transition en dan nog een stukje lopen. Bij de busstop stond een lerares en zei dat ze nog op een andere lerares aan het wachten was, zij kwam gewoon over het veld/plantages/wei gewandeld, niks netjes over het pad. Toen waren we ons ook aan het voorstellen hoe dat in Nederland eruit zou zien.
Met de life skills klas zijn we een paar weken geleden naar een shop geweest, dat was gewoon een supermarkt. Daar nog twee rondes gelopen door heel de supermarkt zodat ze alles konden zien, eerste de linker schap en daarna de rechter. Dat was een beetje een tegenvaller..

Pre school en hostel for boys
Hoe ziet een dag er ongeveer uit, met de nadruk om ongeveer want eigenlijk is het altijd anders.
Om half 10 tot ongeveer 10 uur worden de kinderen gebracht en mogen ze vrij spelen. Om 10 uur gaan ze bidden en zingen ze rijmpjes, waarbij je wel de tekst nodig hebt want anders kan je niet verstaan wat ze zeggen, is namelijk in het engels. De laatste keer hebben wij een activiteit gedaan in die tijd, hoofd, schouders, knie en teen. Om 11 uur is het snack time, daarna is het speeltijd. Buiten en als het te warm is binnen. En/of engelse les. Om 12 uur is het lunch time. Daarna slapen en na het dutje verzorgen wij activiteiten. Maar soms komt het ook voor dat we de kinderen heel de dag vermaken. Vorige week hebben we de hockey pookey gedaan, voelde me iemand van de kinderdisco van vroeger. Rond 3 uur worden de kinderen opgehaald. Dan hebben we even tijd voor ons zelf. Om half 5 komen de jongens thuis en gaan we met hun spelletjes doen zoals verstoppertje, badminton. Om 6 uur moeten de jongens huiswerk gaan maken en om half 9 is het avondeten.

Alweer twee weekenden geleden zijn we naar chennai geweest. De andere twee studenten bezoeken die ook in India stagelopen. We hebben hun project gezien. Ook allemaal lieve jongens! En ook leuk om te zien waar hun zitten. Daarna zijn we gaan shoppen en bij de Subway gegeten. Een keertje een lekker broodje. We hebben nog een dagje een waterpark bezocht. Attracties met water en om een bepaalde tijd was het zwembad open, glijbanen en sproeiers. Het was heel gek want iedereen zwom met zijn kleren aan. En dan geen zwemkleding maar gewone kleding, zo hadden bijna alle kinderen hun schooluniform aan.

Morgen komen mijn ouders naar Trichy. Ik heb er heel veel zin in! Maar vind het ook onwerkelijk dat ze mogen ineens voor mijn neus staan.

Tot de volgende keer!